Mediale epicondylalgie: Pijn aan de binnenkant van de elleboog 

Ervaart u pijn aan de binnenzijde van uw elleboog, vooral bij knijpen, tillen of draaien van uw pols naar binnen? Dan is de kans groot dat er sprake is van mediale epicondylalgie, ook wel bekend als de golferselleboog. Ondanks de naam komt deze klacht veel vaker voor buiten de golfbaan – bij mensen die werken met hun handen, tillen, typen of herhaald pols- en armbewegingen maken.

Mediale epicondylalgie is géén acute ontsteking, maar een chronische peesbelastingstoornis, waarbij het weefsel niet goed herstelt na herhaalde of langdurige overbelasting.

Wat is mediale epicondylalgie?

Bij mediale epicondylalgie is de peesaanhechting van de buigspieren van de onderarm aangedaan, ter hoogte van de binnenste knobbel van de elleboog (mediale epicondyl). Deze spieren worden dagelijks gebruikt bij activiteiten als schrijven, vasthouden, typen en tillen.

Door herhaalde belasting of verkeerde techniek kan er schade ontstaan in het peesweefsel, wat leidt tot:

  • Pijn aan de binnenzijde van de elleboog

  • Krachtverlies bij grijpen of knijpen

  • Beperking in dagelijkse handelingen

Belangrijk: het gaat hier niet om een ontsteking in de klassieke zin, maar om verstoord herstel en verminderde peeskwaliteit.

Hoe ontstaat het?

De klacht ontstaat vaak geleidelijk, maar kan ook plotseling verergeren. Mogelijke oorzaken:

  • Herhaald gebruik van de pols en hand (typen, gereedschap, zwaar tillen)

  • Foutieve techniek bij sport of werk (bijvoorbeeld bij klimmen, tuinieren of krachttraining)

  • Langdurige of eenzijdige belasting zonder voldoende herstel

  • Compensatieklachten bij andere arm- of schouderproblemen

De golferselleboog komt iets minder vaak voor dan de tenniselleboog, maar treft mensen van alle leeftijden – vaak tussen de 30 en 60 jaar.

Wat merkt u van mediale epicondylalgie?

De klachten zijn vaak typisch:

  • Pijn aan de binnenzijde van de elleboog, vooral bij buigen van de pols of knijpen

  • Krachtverlies, moeite met grijpen of vasthouden

  • Stijfheid of zeurend gevoel na inspanning

  • Soms uitstraling naar onderarm of pols

  • Gevoeligheid bij drukken op de binnenste elleboogknobbel

In rust kunnen de klachten meevallen, maar bij herhaalde handelingen komen ze vaak snel terug.

Fysiotherapie bij mediale epicondylalgie: gericht op herstel

Een fysiotherapeut helpt u om de overbelaste peesaanhechting gecontroleerd te laten herstellen. Rust alléén is meestal niet voldoende; gerichte oefentherapie is essentieel.

De behandeling richt zich op:

  • Herstel en belasting opbouwen via excentrische en isometrische oefeningen

  • Spierkracht verbeteren in de onderarm, pols en schouder

  • Houding en bewegingstechniek optimaliseren bij werk of sport

  • Mobiliseren van elleboog, pols of schouder indien nodig

  • Inzicht geven in belastbaarheid en hersteltempo

Zo voorkomen we dat de klacht terugkeert bij hervatten van dagelijkse activiteiten of sport.

Wat kunt u zelf doen?

  • Beperk herhaalde polsbewegingen tijdelijk

  • Gebruik ergonomische hulpmiddelen, bijvoorbeeld een verticale muis

  • Doe rustige rekoefeningen voor de onderarm

  • Voer voorgeschreven oefeningen opbouwend uit

  • Wissel belasting af met herstelmomenten

  • Koel eventueel na inspanning

Let op: pas uw activiteit aan, maar stop niet volledig met bewegen.

Injecties of andere behandelingen?

In sommige gevallen wordt een injectie overwogen, maar dat biedt vaak slechts tijdelijke verlichting. De oorzaak – verstoorde weefselherstel – wordt daarmee niet opgelost. Fysiotherapie, met gerichte opbouw, is in de meeste gevallen de voorkeursbehandeling. Operaties worden slechts in zeldzame, hardnekkige gevallen uitgevoerd.

Mediale epicondylalgie is geen simpele ‘overbelasting’ die vanzelf overgaat. Het vraagt om een doordachte aanpak, waarbij belasting en herstel in balans gebracht worden. Met de juiste begeleiding en oefentherapie is goed en blijvend herstel mogelijk.

Rust is zelden de oplossing – goed bewegen wél.